Ψυχολογία... Προσπάθεια έναντι λεπτομερειών

Υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ της προπόνησης που αφορά επαγγελματίες και ερασιτέχνες αθλητές.

Το σίγουρο είναι ότι σήμερα  δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες εκεί έξω που αφορούν την ψυχολογία της προπόνησης με επαγγελματίες αθλητές. Ξέρετε, την οργάνωση της προπόνησης, την παρακολούθηση, την παρακίνηση και άλλα τέτοια. Κατά τη γνώμη μου, το 80% των αποτελεσμάτων προέρχεται από το να κάνεις τα βασικά με πλήρη προσπάθεια και δεσμεύσεις, ενώ το υπόλοιπο 20% προέρχεται από το να κάνεις τις λεπτομέρειες και άλλα φανταχτερά πράγματα. Δεν έχει νόημα να κάνεις προχωρημένα μοτίβα φόρτισης, εξειδικευμένες ασκήσεις, αλυσίδες, ζώνες, σχήματα περιοδολόγησης, συμπληρώματα και άλλα τέτοια με μισή προσπάθεια και χωρίς να υπάρχει πρόοδος στα βασικά. Βλέπω πολλούς προπονητές να μιλούν για κόπωση του ΚΝΣ, επιβάρυνση του ορμονικού συστήματος, προηγμένες διαδικασίες αποκατάστασης, EMS, gadgets κ.λπ. ενώ οι αθλητές τους δεν είναι σε θέση να κάνουν ένα σωστό BW squat, 10 pull ups και ένα push-up με παλαμάκια. Λοιπόν, για να το κάνεις αυτό πρέπει να κάνεις φρικτά σκληρή προπόνηση (στα βασικά) σε πρώτη φάση.

Το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι περισσότεροι προπονητές είναι πώς να παρακινήσουν τους αθλητές να κάνουν τα βασικά με πλήρη δέσμευση στην προπόνηση. Πώς προσεγγίζεις την ομάδα, πώς τους παρακινείς να συνεχίσουν να προπονούνται σκληρά και έξυπνα. Ξέρουμε ότι οι αθλητές δεν ενδιαφέρονται για το πόσα ξέρεις μέχρι να μάθουν πόσο νοιάζεσαι, αλλά οι πληροφορίες σταματούν εδώ. Πρέπει να τους μάθουμε πώς να ψαρεύουν (αν πραγματικά τους ενδιαφέρει αυτό, και οι επαγγελματίες στην πραγματικότητα δεν ενδιαφέρονται για κάτι τέτοιο) ή δεν πρέπει να τους δώσουμε καμία επιλογή; Πώς θα μοντάρουμε την ομάδα ως σύνολο και πώς θα προσαρμοστούμε στις ατομικές (χαρακτήρας, συναισθηματικές) διαφορές; Αυτή είναι η δεξιότητα της προπονητικής που δεν μαθαίνεις ούτε στο σχολείο ούτε από βιβλία. Υπάρχουν πάρα πολλοί προπονητές που έχουν πρόβλημα με αυτό. Ασχολούνται με προγράμματα περιοδισμού και άλλες αθλητικές επιστημονικές μελέτες και δεν ασχολούνται με το γεγονός του πως θα  πρέπει να κάνεις έναν αθλητή να κάνει τακτικά και βαθιά squat όταν:

1. Δεν παίζει στο παιχνίδι, αλλά κάθετε πολύ συχνά στον πάγκο.

2. Ο μισθός του καθυστερεί για  μήνες.

3. Έχει προβλήματα συναισθηματικής φύσεως.

4. Έπαθε διάστρεμμα στον αστράγαλο ενώ βοηθούσε τον φίλο του να μεταφέρει έπιπλα σε άλλο διαμέρισμα.

Ας επιστρέψουμε στην πραγματική ζωή.

Θυμάμαι ένα απόσπασμα από κάποια μελέτη σχετικά με τη "χρήση της περιοδικής προπόνησης" στο αμερικανικό ποδόσφαιρο. Ένας τύπος απάντησε ότι τους προπονεί όταν δεν είναι ‘’σπασμένοι’’. Αυτό ηχεί συνέχεια στα αυτιά μου από τότε.

Πρέπει να λάβουμε υπόψη μας τη νοοτροπία, την κουλτούρα, τα πάντα, να γίνουμε πιο ρεαλιστές, να κάνουμε τα βασικά και να σταματήσουμε να ασχολούμαστε με προχωρημένα πράγματα. Σταματήστε να προσποιείστε ότι είστε ειδικός προπονητής που ξέρει τα πάντα για τον προγραμματισμό της προπόνησης, την περιοδολόγηση, ενώ δεν είστε σε θέση να κάνετε τους αθλητές σας να κάνουν τα βασικά.Κάντε τα απλά, Μάθετε πρώτα τα βασικά στους αθλητές και αθλήτριες σας.