Το οστεοκινητικό σύστημα ενός μπασκετμπολίστα

Ένας αθλητής του μπάσκετ που κάνει πρωταθλητισμό κατά τη διάρκεια ενός παιχνιδιού καλύπτει απόσταση περίπου 4-5 χιλιόμετρα. Απο αυτά τα 750 μέτρα τα καλύπτει σε γρήγορο ρυθμό με επιταχύνσεις των 8 μέτρων περίπου ενώ σχεδόν 400 φορές αλλάζει το ρυθμό της κίνησης του.Ο αθλητής αλλάζει σχεδόν 600 φορές κατεύθυνση και διανύει επίσης περίπου 400 μέτρα κάνοντας ντρίμπλα. Έχει τη μπάλα στα χέρια περίπου 90 φορές ενώ τα σταματήματα του είναι περίπου 60.Κατά τη διάρκεια που η ομάδα του παίζει άμυνα ο συγκεκριμένος αθλητής μπορεί να εκτελέσει σχεδόν 600 κινήσεις με τα πόδια του και 200 με τα χέρια του.Ο κορμός του κάνει επίκυψη 250 φορές σχεδόν, στρίβει άλλες τόσες και πραγματοποιεί περίπου 90 άλματα.

Από την αρχή της ενασχόλησης του αθλητή με το μπάσκετ υπάρχουν πολύ σημαντικές μεταβολές στο οστεοκινητικό του σύστημα. Μερικές από τις πιο σημαντικές μεταβολές είναι η ανάπτυξη των άκρων του τόσο σε μήκος όσο και σε πλάτος, η ανάπτυξη και η επίτευξη μέσω της προπόνησης  της υψηλής ανθεκτικότητας των οστών και των συνδέσμων καθώς και η επιμήκυνση του οστού του ώμου και του μηρού.

Ένα από τα βασικά θέματα που απασχολεί τους προπονητές στις μικρές ηλικίες είναι το σε τι ύψος μπορεί να φτάσει ένα συγκεκριμένο παιδί. Αυτό μπορεί να υπολογιστεί συνήθως όταν το παιδί φτάσει σε ηλικία 10-11 χρονών. Στα κορίτσια η απότομη αλλαγή του ύψους ξεκινάει από το 10^ο χρόνο ζωής τους ενώ στα αγόρια αυτό συμβαίνει δυο χρόνια αργότερα. Το τελικό ύψος για τα κορίτσια φαίνεται περίπου στην ηλικία των 16 ετών ενώ στα αγόρια στα 18.Η προπόνηση δεν είναι ιδιάζουσας σημασίας στο ύψος. Δεν είναι καθοριστικός παράγοντας αύξησης του οπότε και η επίδραση της δεν είναι μεγάλη. Η αύξηση του ύψους εξαρτάται κατά κύριο λόγο από την κληρονομικότητα.

Σε αντίθεση με το ύψος το οποίο καθορίζεται κατά κύριο λόγω από την κληρονομικότητα η μάζα του σώματος, το βάρος δλδ μπορεί να ρυθμιστεί σύμφωνα με τις ανάγκες του καθενός ξεχωριστά. Στα κορίτσια η απότομη αύξηση της μάζας γίνεται περίπου στα 11 έτη ενώ στα αγόρια δυο χρόνια αργότερα.

Καθ’ όλη τη διάρκεια των μαθητικών χρόνων ο σκελετός των παιδιών οστεοποιείται. Περίπου στα 13 έτη γίνεται η οστεοποίηση του καρπού και της παλάμης. Στα κορίτσια η οστεοποίηση των φαλάγγων των δακτύλων του ποδιού πραγματοποιείται στις ηλικίες 13-17 ενώ στα αγόρια σε ηλικία 15-21.Η αντίστοιχη διαδικασία στα χέρια γίνεται δυο χρόνια αργότερα. Μέχρι την ηλικία των 25 ετών η οστεοποίηση του σκελετού έχει ολοκληρωθεί. Χρειάζεται πολύ μεγάλη προσοχή στην ανάπτυξη του συγκεκριμένου συστήματος γιατί πάνω σε αυτό οργανώνεται η προπόνηση στην παιδική και εφηβική ηλικία.

Το ύψος και το βάρος ενός αθλητή παίζει πολύ μεγάλο ρόλο καθώς από τους δυο αυτούς παράγοντες εξαρτάται η επιβάρυνση που θα δεχθούν τα πόδια του.Η μεγάλη ποσότητα και η πολύ ένταση σε παιδιά με πολύ μεγάλο ύψος και βάρος μπορεί να οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια σε κύρτωση των οστών, πλατυποδία και γενικά σε τραυματισμό. Οι προπονητές θα πρέπει να αποφεύγουν πολύ συχνές επαναλήψεις μη συμμετρικών ασκήσεων επειδή αυτό τις περισσότερες φορές οδηγεί σε ασύμμετρη ανάπτυξη των οστών των άκρων και του κορμού. Ακόμα πιο σημαντικό είναι η προσοχή που πρέπει να δίνεται στη σωστή θέση του σώματος και στην ανάπτυξη του μυικού συστήματος που θα σταθεροποιήσει το σκελετό.

Στις ηλικίες 7-18 υπάρχουν πολύ μεγάλες αλλαγές στη σύσταση, το πάχος αλλά και το μήκος των μυικών ινών. Από τα 7-12 έτη το βάρος των μυικών ινών αποτελεί το 30% περίπου του συνολικού βάρους του σώματος. Στην ηλικία όμως των 18 το ποσοστό ανεβαίνει περίπου στο 45%.Αυτό το ποσοστό προσδιορίζει αρκετές φορές  και τη μυϊκή δύναμη του αθλητή. Ένας αθλητής μπορεί να φτάσει και σε σημείο το μισό του βάρος να αποτελείται από μυϊκή μάζα. Ωστόσο σε νεαρές ηλικίες εντός των μυικών ινών συνήθως υπάρχουν υδάτινα συστατικά παρά στερεά και φυσικά είναι πιο ελαστικές. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα οι μυς να διατείνονται πολύ εύκολα και το εύρος των κινήσεων να είναι μεγάλο. Γι΄ αυτό το λόγο τα νεαρά παιδιά είναι πιο εύκαμπτα από τους ενήλικες.