Η Penina είναι απο τα κορίτσια που γεννήθηκαν για να είναι αθλήτριες.Μεγάλωσε με μια μπάλα κολλημένη στο χέρι της και δεν ήξερε να κάνει τίποτα καλύτερο απο το να παίζει με αυτή.Πέρασε απο τις αναπτυξιακές ηλικίες της Νέας Ζηλανδίας και έπαιξε στις καλύτερες ομάδες της χώρας της με πολλά παιχνίδια στα περιφερειακά και Εθνικά πρωταθλήματα στα πόδια της.
Στο High school του Rangitoto College οι προπονητές της επιδόθηκαν στην τελειοποίηση του σώματος της καθώς έβλεπαν σε αυτή μεγάλη εξέλιξη απο μικρή ηλικία.Το 2011 το ''Netball'' της έδωσε την ευκαιρία να μπει στην New Zealand Secondary Schools team.Όμως η συμμετοχή της στο camp του εξωτερικού(Stanford) ήταν αυτό που την βοήθησε να καταλάβει πόσο σημαντικό θα ήταν το μπάσκετ για εκείνη.Η εμπειρία της απο το συγκεκριμένο camp θα της ανέπτυσσε μια σχέση αγάπης/μίσους για το άθλημα και θα την έκανε να καταλάβει το τι θα μπορούσε να θυσιάσει για να πετύχει σε αυτό τον τομέα.
Το 2012/13 όταν και τελείωσε πλέον το σχολείο της δέχθηκε πρόταση απο το Πανεπιστήμιο του Stanford αλλά δεν μπόρεσε να την αποδεχθεί λόγω των κριτηρίων που αφορούσαν τις υποτροφίες στο συγκεκριμένο Πανεπιστήμιο.Το σημαντικό όμως για εκείνη είναι οτι δεχόταν συνεχώς προτάσεις απο διάφορα Πανεπιστήμια και ότι σίγουρα θα έμενε στην Καλιφόρνια.
Τελικά η Penina αποδέχθηκε την πρόταση του Berkeley και την υποτροφία 4 ετών.Δυστυχώς για εκείνη ο τρόπος ζωής στην Αμερική διέφερε πάρα πολύ απο την ζωή που έκανε πίσω στη πατρίδα της και αυτό το γεγονός σε συνδυασμό με άλλους παράγοντες επιβάρυναν πάρα πολύ το σώμα της σε τέτοιο σημείο μάλιστα ώστε στα junior years να διαγνωστεί με σύνδρομο διπολικής διαταραχής (μανιοκατάθλιψη).Η Penina αυτοτραυματιζόταν συνεχώς μέχρι που αναγκάστηκαν να την πάνε στο νοσοκομείο λόγω αυτής της εμμονής της.
Νοσηλεύτηκε σε ψυχιατρική κλινική για 3 μέρες και οι γιατροί που την παρακολουθούσαν επιβεβαίωσαν τους αρχικούς φόβους όλων.Οι γιατροί της συνέστησαν να έχει μια πιο ήρεμη ζωή σε συνδυασμό με υγιεινή διατροφή ώστε να μπορέσει να το ξεπεράσει.
Η Penina τα κατάφερε να ξεπεράσει το πρόβλημα της διπολικής διαταραχής και άρχισε να ατενίζει το μέλλον της με αισιοδοξία.Στην τελευταία της χρονιά στο Berkeley είχε τη δυνατότητα να μιλήσει με επαγγελματικές ομάδες γύρω απο τα draft ενώ παράλληλα κατάφερε να κερδίσει με την ομάδα της την 5η θέση στο Περιφερειακό Πρωτάθλημα.
Αν παρακολουθήσει κανείς τη Nina να αγωνίζεται θα παρατηρήσει πως πηγαίνει πολύ δυνατά στα screen, κάνει εμφαντικά block και οι κινήσεις της στο post έχουν πλουραλισμό.Δεν έχει ένα συγκεκριμένο στυλ παιχνιδιού.Το μοτίβο της είναι ένας συνδυασμός τεχνικών που έχει μάθει και απορροφήσει σε όλη τη μέχρι τώρα καριέρα της.
Έχει ανεξάντλητα αποθέματα ενέργειας και μεγάλη αποφασιστικότητα στο παιχνίδι της και σε αυτό έχει παίξει ρόλο ο πατέρας της ο οποίος ήταν προπονητής στο Όκλαντ και παράλληλα ο άνθρωπος που για έξι χρόνια της δίδασκε για αμέτρητες ώρες τα βασικά του αθλήματος.
O Aik Ho όμως ήταν ο άνθρωπος που την ανέβασε επίπεδο.Ήταν ο προπονητής της στο High school και στην Εθνική ομάδα και υπεύθυνος για την εξέλιξη της.Χρησιμοποίησε τις βάσεις που πολύ σωστά τις είχε δώσει ο πατέρας της και την έμαθε πως να αυτοσχεδιάζει και να παίρνει αποφάσεις.
Το 2012/13 ονομάστηκε Auckland Secondary School Association Young Sportsperson και οδήγησε τους Waitakere Lady Rangers στο Πρωτάθλημα όντας MVP εκείνη τη χρονιά.Αυτές οι διακρίσεις άνοιξαν τη πόρτα της Εθνικής ομάδας στις κατηγορίες U-16, U-17 και U-19 και κατέκτησε το κύπελλο του Tall Ferns για το 2013 στο FIBA Oceania Championships.
Πλέον η Nina έχει υπογράψει συμβόλαιο για 3 χρόνια με τους Harbor Breeze και έχει ήδη ταξιδέψει στην Αυστραλία όπου συμμετείχε στο Αυστραλιανό WNBL του 2018/19 με την Adelaide Lightning.Πρόσφατα κέρδισε με την Εθνική το William Jones Cup για πρώτη φορά από τότε που ξεκίνησε το τουρνουά το 1977 και μάλιστα με καταπληκτικές εμφανίσεις και μέσους όρους double-double( 11.4 πόντους και 10.6 ριμπάουντ).
Είναι ήδη ενθουσιασμένη που θα παίξει στους Harbor Breeze και θα βοηθήσει την περαιτέρω εξέλιξη του μπάσκετ Γυναικών.Είναι πολύ σημαντικό που μια τέτοια παίκτρια επιστρέφει για να γίνει το παράδειγμα προς μίμηση και για άλλα νεαρά κορίτσια να ακολουθήσουν το άθλημα.
Πρόσφατα παρακολουθώντας μια συνέντευξη της παρατήρησα που δεν ντρέπεται να δείχνει την μακριά ουλή που έχει στο αριστερό χέρι της και της θυμίζει τα χρόνια της ψυχικής της ασθένειας ενώ απο το άλλο χέρι έχει ένα τατουάζ που συμβολίζει αυτό το ταξίδι που έκανε και την υπέρβαση στο να ξεπεράσει το σύνδρομο διπολικής διαταραχής.
Η ιστορία της έχει δημοσιοποιηθεί με την ελπίδα οτι θα βοηθήσει στο μέλλον και άλλα κορίτσια που έχουν παρόμοια προβλήματα να αντιμετωπίσουν αυτή τη ψυχική ασθένεια.
Πλέον η Nina έχει πατήσει τα 23 και έχει αποφοιτήσει απο το Berkeley(απο τα καλύτερα Πανεπιστήμια στο κόσμο) με πτυχίο στη Κοινωνιολογία και η καριέρα της στο μπάσκετ σε επαγγελματικό επίπεδο θα ξεκινήσει απο την Αυστραλία.
Παρά το γεγονός οτι αγαπάει σαν τρελή την Ευρώπη και θέλει πολύ να αγωνιστεί σε αυτή υπάρχουν άνθρωποι που της στέρησαν τη δυνατότητα αυτή πιστεύοντας πως συνεχίζει να πάσχει απο το σύνδρομο διπολικής διαταραχής.
Δυστυχώς η παραδοχή της ασθένειας σου αντί να γίνεται παράδειγμα προς μίμηση γίνεται πολλές φορές τροχοπέδη στην εξέλιξη.Είμαι βέβαιος όμως οτι πολύ σύντομα θα έχουμε πολλά να πούμε για την συγκεκριμένη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου