Ιδέες για την διατήρηση και την προοδευτική αύξηση της έντασης στη προπόνηση

Ένας από τους πρώτους προπονητές με τους οποίους δούλεψα ήταν εξαιρετικός στο να ‘’σπάει ‘’τη προπόνηση σε μικρότερα κομμάτια ανάλογα με το βαθμό προόδου των αθλητών. Μέσα από την παρατήρηση και τη συζήτηση έμαθα ότι αυτό δεν ήταν πάντα ένας από τους καλύτερους τρόπους προπόνησης για τους παίκτες. Αυτή η αλληλοκατανόηση συνέβαλε στη διαμόρφωση της φιλοσοφίας μου στο κομμάτι της εκγύμνασης. Πάντα ήθελα οι παίκτες μου να εκτιμούν και να απολαμβάνουν την προπόνηση.

Διαμόρφωσα επίσης την επιθυμία μου κάτω από το πρίσμα διαφορετικών προοπτικών.

 Τα διλήμματα που μπορούμε να συναντήσουμε σε κάθε προπόνηση πρέπει να τραβούν την προσοχή μας και να μην τα προσπερνάμε. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να τονώσουμε τη σκέψη μας για το τι και πώς προπονούμε.

 Η μεγαλύτερη πρόκληση στην προπόνηση, εκτός της παρουσίας, είναι η ένταση που θα βγάλουν οι παίκτες. Αυτό που κάνετε στην προπόνηση είναι αυτό που θα κάνετε σε ένα παιχνίδι, οπότε αν δεν υπάρχει η πρόκληση στη προπόνηση, τότε το παιχνίδι θα χαθεί.

 Κατανοώ σίγουρα τις δυσκολίες στη δημιουργία έντασης σε μια προπόνηση. Σε όλα τα επίπεδα η ένταση είναι σημαντική. Στα μεγαλύτερα ηλικιακά επίπεδα είναι ιδιαίτερα σημαντικό επειδή ο διαχωρισμός μεταξύ καλών και μεγάλων παικτών είναι η ικανότητα στη διατήρηση αυτής της έντασης.

Παρακάτω  είναι τρεις πρακτικές και συγκεκριμένες ιδέες για να δημιουργήσετε ένταση στην προπόνηση.

1.Διδασκαλία του 4vs4 και του 5vs5 με φυσική προσέγγιση στο παιχνίδι

Οι παίκτες αγαπούν να παίζουν και γενικά να αγωνίζονται. Οι προπονήσεις σας θα πρέπει να σχεδιάζονται έτσι ώστε να μεγιστοποιείται ο χρόνος που οι παίκτες σας δαπανούν για την εκμάθηση με σωματική άσκηση. Καταλαβαίνω ότι πολλοί προπονητές ανησυχούν καθώς αντιλαμβάνονται ότι οι καταστάσεις 5vs5 πρέπει να έχουν μια καθαρή μορφή διδαχής . Μια προσέγγιση με επίκεντρο το παιχνίδι δεν αφαιρεί τη διδασκαλία. Σας επιτρέπει να διδάξετε δεξιότητες και τακτικές, ενώ οι παίκτες παίζουν σε καταστάσεις παιχνιδιού.

Στις καταστάσεις που επικεντρώνονται στο παιχνίδι μας, συνεχίζουμε να διδάσκουμε. Οι παίκτες μας μαθαίνουν μέσα από το γενικό πλαίσιο του παιχνιδιού. Αυτός ο τύπος προσέγγισης αυξάνει τη συμμετοχή και προσομοιώνει επίσης καταστάσεις πραγματικού παιχνιδιού. Οι δυο αυτοί παράγοντες αυξάνουν την ένταση.

Μια προσέγγιση με επίκεντρο το παιχνίδι σημαίνει ότι κάνετε πιο ανταγωνιστική διδασκαλία παρά μια διδασκαλία μέσω των ασκήσεων. Οι περισσότερες ασκήσεις δεν προσομοιάζουν καταστάσεις που θα παρουσιαστούν μέσα στο παιχνίδι. Εκτός αυτού  μειώνουν την ένταση. Παρόλο που υπάρχουν ορισμένες καταστάσεις στη διδασκαλία μου όπου εξακολουθώ να χρησιμοποιώ ασκήσεις, προσπαθώ να διδάσκω όσο το δυνατόν περισσότερα από τις καταστάσεις 4 vs 4 και 5 vs 5.

2.Συνέπειες από την καταγραφή του σκορ

Γνωρίζω το επιχείρημα κατά της καταγραφής του σκορ στη προπόνηση και στην πραγματικότητα συμφωνώ με κάποιους οι οποίοι εκφράζουν ανησυχία για τον υπερβολικό ανταγωνισμό. Όμως υπάρχουν σίγουρα θετικά και αρνητικά πάνω σε αυτό τον τομέα.

Πιθανές αρνητικές επιδόσεις

-Οι παίκτες επικεντρώνονται στη νίκη σε βάρος της εκμάθησης.

-Μπορεί να δημιουργήσει αρνητικές επιπτώσεις σε περίπτωση ήττας.

--Ορισμένοι παίκτες κερδίζουν περισσότερα από άλλους, λόγω του διαφορετικού επιπέδου δυναμικότητας των παικτών μέσα σε μια ομάδα.

-Χρησιμοποιώντας και βγάζοντας συμπεράσματα από το σκορ, ξεχωρίζουν μόνο ορισμένοι παίκτες.

Σύμφωνα με την εμπειρία μου, τα θετικά αποτελέσματα της καταγραφής του σκορ στη προπόνηση υπερτερούν των αρνητικών.

Θετικά για τη καταγραφή του σκορ

-Ο ανταγωνισμός αυξάνει την ένταση.

-Η προσομοίωση παιχνιδιών μεγιστοποιείται.

-Οι παίκτες μαθαίνουν την αξία της νίκης.

Σε όποιο επίπεδο κι αν βρισκόταν μια ομάδα από την οποία πέρασα, οι παίκτες κατανοούσαν ότι υπήρχε αξία τόσο για τη νίκη όσο και για την ήττα. Η ίδια αξία, αν και αυξημένη, υπάρχει στα παιχνίδια. Συνεπώς, αν μιλάμε για προσομοίωση του ανταγωνισμού όσο το δυνατόν πιο κοντά στις συνθήκες του παιχνιδιού, δεν πρέπει να διδάξουμε στους παίκτες μας την αξία της νίκης και της ήττας κάθε μέρα στην προπόνηση;

Πιο συγκεκριμένα, ο ανταγωνισμός και οι συνέπειες στην πράξη παρέχουν πολλές ρεαλιστικές διδακτικές στιγμές για το χειρισμό των απαιτήσεων του ανταγωνισμού. Το να μισείς να χάσεις είναι διαχειρίσιμο. Μέρος του να είσαι καλός παίκτης σε συνθήκες ανταγωνισμού είναι να γνωρίζεις πώς να χάσεις και στη συνέχεια να μαθαίνεις από την εμπειρία, πολύ περισσότερο από το να μάθεις πώς να κερδίζεις.

Έτσι ο ανταγωνισμός στην πράξη δημιουργεί πολλές διδακτικές στιγμές και ευκαιρίες για χρήσιμα ερωτήματα. Γιατί κέρδισε η ομάδα σας; Γιατί χάσατε; Τι θα μπορούσε να έχει δημιουργήσει ένα διαφορετικό αποτέλεσμα; Είμαι μεγάλος οπαδός των ερωτήσεων.

Πιστεύω ότι η αμφισβήτηση των παικτών σχετικά με το γιατί είχαν ή δεν είχαν επιτυχία στον ανταγωνισμό θα βοηθήσει στην αύξηση της κατανόησης των παραγόντων που οδηγούν στην επιτυχία. Ένα από τα οποία είναι ένταση. Αυτό θα σας βοηθήσει να καταλάβετε τη σημασία της έντασης καθημερινά.

Σε μια άλλη ενότητα, οι συνέπειες δεν πρέπει να είναι αρνητικές (push-ups στους ηττημένους). Μπορούν να είναι θετικές αν θέλετε. Ο απώτερος στόχος είναι να μην υπάρξουν συνέπειες ώστε με αυτό τον τρόπο να κίνητρο να γίνει και εσωτερικό. Αυτό σημαίνει ότι οι παίκτες καταλαβαίνουν και μοχθούν για τη νίκη επειδή ακριβώς καταλαβαίνουν τις φυσικές συνέπειες τόσο της νίκης όσο και της ήττας.

3.Επικέντρωση στη διαδικασία εξέλιξης και σύνδεση της με το στόχο

Πολλοί από τους παίκτες σας θέλουν να παίξουν σε παραπάνω  επίπεδο. Η επικοινωνία σχετικά για τη σχέση μεταξύ έντασης και βελτίωσης είναι σημαντική. Πρέπει να ενισχυθεί η καθημερινή διαδικασία βελτίωσης μέσω της σκληρής προπόνησης και η δέσμευση στη μάθηση. Ως προπονητής ένας ισχυρός τρόπος ενίσχυσης αυτής της σχέσης είναι η παρατήρηση της προόδου. Μπορείτε να ενισχύσετε την αξία της έντασης σχολιάζοντας τη βελτίωση ενός παίκτη και τους συγκεκριμένους λόγους για τους οποίους συνέβη αυτή η βελτίωση.

Ένα καλό παράδειγμα για το λόγο αυτό είναι ο Kyle Lowry των Raptors. Πολλοί νέοι υποθέτουν ότι κάποιος όπως ο Lowry είναι επιτυχημένος λόγω του ταλέντου του. Ο Lowry ήταν σίγουρα αρκετά ταλαντούχος για να παίξει στο NBA μετά το κολέγιο. Χρειάστηκαν κάποια χρόνια για να το καταφέρει, αλλά σαφώς είχε άλλο επίπεδο βελτίωσης σαν παίκτης (παρά αν είχε επιλέξει ένα διαφορετικό μονοπάτι). Υποθέτω ότι μέσα από τη σκληρή δουλειά του και τη δέσμευσή του να υπολογίσει τα πράγματα, ήταν σε θέση να φτάσει στο επίπεδο ενός NBA All-Star. Οι παίκτες σας δεν διαφέρουν. Η βελτίωση δεν συμβαίνει ελλείψει έντασης, προσπάθειας ή πρόθεσης.

Ποια είναι τα πράγματα που κάνετε ως προπονητής ή παίκτης για να αυξήσετε και να διατηρήσετε την ένταση της προπόνησης;