του Μιχάλη Λάγκη |
Ως επί το πλείστον εκείνα τα χρόνια ήταν εύκολο να διακρίνει κανείς το ποιος είναι ποιος.
Οι πιο κοντοί παίκτες ήταν οι guards,οι μεσαίοι σε ύψος ήταν οι forwards και οι πιο ψηλοί ήταν οι centers.
Αρκετά χρόνια μετά κάποιοι παίκτες άρχισαν να εξελίσσουν κάποιες σημαντικές δεξιότητες και με αυτό τον τρόπο άρχισε ο διαχωρισμός σε scoring point guard,off guards,small forwards,power forwards ακόμα και σε point forwards.
Κάποιοι λοιπόν προπονητές,τις περισσότερες φορές από ανάγκη και επειδή οι ομάδες τους δεν είχαν βάθος ασχολούνταν είτε με τους μικρότερους παίκτες είτε με τους μεγαλύτερους.
Το σταμπάρισμα του forward η του center δεν άρεσε σε κανέναν παίκτη γιατί πίστευαν ότι με αυτό τον τρόπο δεν θα είχαν την ευκαιρία να διακριθούν η να δοκιμαστούν σε μεγάλες ομάδες.
Ένας παίκτης ύψους 1.93μ. που μπορεί να ποστάρει και τις περισσότερες φορές να παίζει inside game μπορεί να τραβήξει περισσότερο τα βλέμματα από έναν center που θα έχει το ίδιο ύψος.
Η διαφορετικότητα του παιχνιδιού και η ανάγκη ενίοτε διαχώρισαν τις θέσεις που γνωρίζουμε σήμερα σαν 1,2,3,4,5.
Με άλλα λόγια έκανε επιτακτική την ανάγκη της δημιουργίας του power forward.
Όλες αυτές οι ονομασίες των θέσεων και οι αριθμοί είναι για τους δημοσιογράφους,την τηλεόραση και τις εφημερίδες γιατί στην πραγματικότητα αυτές οι θέσεις δεν είναι ποτέ ακριβείς.
Υπάρχουν μόνο τέσσερις θέσεις λειτουργικές σε μια ομάδα.
Αυτές οι τέσσερις θέσεις είναι ο χειριστής της μπάλας,ο αθλητής που παίζει στο Post,ο παίκτης με τα μεγάλα αθλητικά προσόντα και ο σουτέρ.
Δεν υπάρχει καμία ομάδα που να κάνει πρωταθλητισμό η να είναι ανταγωνιστική που να είναι ελλιπείς σε αυτές τις θέσεις.
Όσον αφορά τον πέμπτο παίκτη είναι στη σκέψη και στη φιλοσοφία του κάθε προπονητή το τι είδους παίκτης πρέπει να είναι.
Δεν υπάρχει απάντηση στο ερώτημα ποια από αυτές τις θέσεις είναι η πιο σημαντική.
Αν δεν υπάρχει καλός χειριστής της μπάλας όλοι θα παίζουν άμυνες πίεσης.
Aν δεν υπάρχει σουτέρ δεν θα μπορεί η ομάδα να σπάει άμυνες εύκολα.Όλοι είναι απαραίτητοι!
Ασφαλώς και υπάρχουν παίκτες που μπορούν να γεμίσουν παραπάνω από μια από αυτές τις θέσεις (Bryant,James,Durant) και όποιος προπονητής έχει αυτή την ευλογία είναι σα να παίζει με έξι παίκτες.
Η ομάδα πρέπει να χτίζεται με απονομή ρόλων που οι παίκτες μπορούν να καταλάβουν,να παίξουν,να ταυτιστούν και να ακολουθήσουν σύμφωνα πάντα με αυτά που ζητάει ο προπονητής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου