Ισορροπημένη διατροφή-Οξειδωμένη χοληστερόλη-Διαταραχές στο μεταβολισμό των λιπών-Άπαχη διατροφή

Οξειδωμένη χοληστερόλη

Επιστημονικές έρευνες έχουν αποφανθεί ότι η εκτροφή με καθαρή χοληστερόλη δεν προκαλεί αρτηριοσκλήρωση. Όταν όμως η χοληστερόλη οξειδωθεί από τον αέρα παρατηρείτε πολύ μεγάλη τοξικότητα στα τοιχώματα των αγγείων και αρχίζει η αλλοίωση. Από αυτά γίνεται κατανοητό ότι η χοληστερόλη που υπάρχει μέσα στο αίμα δεν είναι ικανή να δείξει από μόνη της σημάδια αρτηριοσκλήρωσης αν πρώτα δεν προσδιοριστεί ο βαθμός οξείδωσης που προκαλεί τις αλλοιώσεις στα εσωτερικά τοιχώματα των αγγείων. Όταν παρατηρούνται υψηλές τιμές χοληστερόλης τότε είναι πολύ πιθανό και η οξείδωση να είναι επίσης υψηλή ειδικά αυτή των LDL και VLDL.Η θεραπεία της οξειδωμένης χοληστερόλης έχει δυο πυλώνες:

1.Βελτίωση των αντιοξειδωτικών συστημάτων και ταυτόχρονη πρόσληψη αντιοξειδωτικών όπως η βιταμίνη Ε,C και Α καθώς η πρόσληψη σελινιού, ψευδαργύρου και φυτικών ουσιών.

2.Αποφυγή πρόσληψης οξειδωμένης χοληστερόλης με τις τροφές.

Διαταραχές στο μεταβολισμό του λίπους

Οι διαταραχές στο μεταβολισμό των λιπών συμβαίνουν όταν οι τιμές της  χοληστερόλης και των τριγλυκεριδίων ξεπερνούν τα φυσιολογικά όρια. Όταν τα επίπεδα χοληστερόλης είναι λίγο επάνω από το κανονικό τότε οι μεγαλύτερες ποσότητες παρατηρούνται στο LDL του αίματος ενώ όταν οι τιμές είναι πολύ υψηλές στο LDL τότε η ποσότητα χοληστερόλης των HDL μειώνεται. Οι υψηλές τιμές τριγλυκεριδίων ευνοούν επίσης τη δημιουργία αρτηριοσκλήρωσης. Για παράδειγμα αν η ολική χοληστερόλη στο αίμα είναι πάνω από 250mg/dl, η χοληστερόλη των LDL είναι πάνω από 150mg/dl και η χοληστερόλη των HDL είναι κάτω από 35mg/dl τότε υπάρχει διαταραχή στο μεταβολισμό των λιπιδίων η οποία μπορεί να οφείλεται κατ αρχάς στην κληρονομικότητα , σε ασθένειες όπως ο σακχαρώδης διαβήτης η στην πολύ κακή διατροφή.

Αν μετά τη διάγνωση τα αυξημένα επίπεδα χοληστερόλης δε μειωθούν με φυσικούς τρόπους και συνεχιστούν τα διατροφικά λάθη  τότε είναι απαραίτητη η φαρμακευτική αγωγή με φάρμακα που εμποδίζουν τη πρόσληψής της στο έντερο και το συκώτι.

Άπαχη διατροφή

Πριν αναφερθώ στην άπαχη διατροφή είναι καλό να διαχωρίσω το ποιος είναι ο ρόλος του λίπους που προέρχεται από τις τροφές και πόσο μεγάλη σημασία έχει ο μεταβολισμός του λίπους. Όπως γίνεται εύκολα κατανοητό ο άνθρωπος θα πρέπει να περιορίζει τη λήψη λίπους μέσω της διατροφής ενώ ο μεταβολισμός των λιπών θα πρέπει κατ αρχάς να μπει σε ρυθμούς αερόβιας προπόνησης και μάλιστα με συνδυασμό σωστής διατροφής που θα περιλαμβάνει λήψη τροφών πλούσιες σε θρεπτική αξία αλλά με χαμηλά λιπαρά. Το λίπος στους αθλητές δεν τους βοηθά να αυξήσουν τις επιδόσεις τους.

Άρα για αρχή θα πρέπει να μειωθούν τα λίπη τα οποία είναι ορατά και γνωρίζουν οι πάντες και στη συνέχεια να αποφεύγει τροφές που περιέχουν κρυφά λίπη. Επειδή όμως ο ανθρώπινος οργανισμός έχει ανάγκη και την πρόσληψη πρωτεΐνης θα πρέπει και εδώ η κατανάλωση της να γίνεται με χαμηλό δείκτη λιπαρών ουσιών. Με αυτό τον τρόπο μπορεί να μειωθεί η πρόσληψη λίπους στη διατροφή κατά 30% περίπου.

Τα λίπη που θα πρέπει να καταναλώνει ο άνθρωπος πρέπει απαραίτητα να έχουν υψηλό ποσοστό πολυακόρεστων λιπαρών οξέων καθώς αυτά μεταφέρουν τα σημαντικά συστατικά των τροφών και βιταμίνες που βοηθούν στη λιποδιάλυση όπως η βιταμίνη Ε. Στα υπέρ συγκαταλέγεται και η συμμετοχή τους στη σύνθεση ουσιών που ρυθμίζουν τις φλεγμονώδεις διαδικασίες.

Το γεγονός ότι τα πολυακόρεστα λιπαρά οξέα κάνουν καλό δε σημαίνει ότι θα πρέπει να υπερκαταναλώνονται. Η υπερκατανάλωση και η έλλειψη μέτρου φέρνουν το αντίθετο αποτέλεσμα. Η υπερκατανάλωση ας πούμε καλαμποκέλαιου που ούτως η άλλως περιέχει αντιοξειδωτικές ουσίες δεν προστατεύει η καλύτερα δεν είναι στη διάθεση ολόκληρου του σώματος και ίσως αποσπά ουσίες από το υπόλοιπο σώμα που ο αθλητής χρειάζεται για να προστατευτεί από την αυξημένη παραγωγή ελεύθερων ριζών.

Για τους αθλητές η καλύτερη λύση είναι η κατανάλωση ελαιόλαδου και ιχθυελαίου από ψάρια που περιέχουν μονοακόρεστα λιπαρά οξέα και υψηλή ποσότητα αντιοξειδωτικών αντίστοιχα. Τα υπερπολύτιμα λιπαρά οξέα Ω3 μπορεί να τα βρει κανείς στο σολομό, στη ρέγκα και στο σκουμπρί.