Ουσία-Μορφή της προπονητικής διαδικασίας

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, αυτό είναι ΤΟ ΒΑΣΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ της προπονητικής διαδικασίας και επηρεάζει όλα τα υπόλοιπα στην πορεία (ιεραρχία).

Στη θεωρία της προπόνησης όλα περιστρέφονται γύρω από τις ΚΙΝΗΤΙΚΕΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ και τις ΚΙΝΗΤΙΚΕΣ ΔΕΞΙΟΤΗΤΕΣ. Υπάρχουν πολυάριθμα συστήματα ταξινόμησης, συνδυασμένες ικανότητες/δεξιότητες, μεταφορές, κ.λπ. κ.λπ. Αυτό που ανακάλυψα με οδήγησε προς τη κατεύθυνση του αρχαίου διλήμματος των Ελλήνων σχετικά με το ποια είναι η ουσία ενός μήλου; Κατέληξαν στη διχοτόμηση: ουσία-μορφή.

Το σημείο που λαμβάνουμε εδώ υπ’οψιν είναι ότι δεν πρόκειται για μια πρόταση κατά την οποία ισχύει ή το ένα ή το άλλο, αλλά προφανώς ισχύουν και τα δυο. Το μήλο είναι και τα δύο και ουσία και μορφή. Και παρεμπιπτόντως, αυτό δεν σχετίζεται μόνο με τα μήλα, αλλά μάλλον με τα πάντα.

Ίσως αναρωτιέστε τι σχέση έχει αυτό με την προπόνηση ; Λοιπόν, στη θεωρία της προπονητικής διαδικασίας , οι κινητικές ικανότητες μπορούν να θεωρηθούν ουσία, ενώ οι κινητικές δεξιότητες μπορούν να θεωρηθούν μορφή. Έτσι, έχουμε:

Ικανότητες-Δεξιότητες

Υπόσταση-Φόρμα

Κατασκευή-Περιορισμός

Πολυάριθμα συστήματα κατάρτισης προσπάθησαν να αντιμετωπίσουν αυτή τη διχοτόμηση. Θα τα κατατάξω σε μηχανισμούς και οργανικά/ολιστικά.

Τα συστήματα μηχανισμών βασίζονταν στη μηχανική και γραμμική κατανόηση, όπου η ουσία (ικανότητες) αναγνωρίζονται ως ξεχωριστά αντικείμενα όπως τα τούβλα και η προπονητική διαδικασία οργανώνεται όπως η κατασκευή ενός τοίχου. Έχεις τούβλα και χτίζεις. Μηχανική, άκρως γραμμική. Ολόκληρη η περιοδολόγηση της Παλιάς Σχολής βασίστηκε σε αυτή τη μηχανική κατανόηση της προπονητικής διαδικασίας. Έχετε γενικές ικανότητες που αναπτύσσονται στη GPP (γενική προαγωνιστική περίοδος), συνδυάζονται σε συγκεκριμένους συνδυασμούς και ενσωματώνονται στη φόρμα (προπόνηση τεχνικής/δεξιοτήτων) κατά τη διάρκεια της SPP (ειδική προαγωνιστική περίοδος) και διατηρούνται κατά τη διάρκεια της αγωνιστικής περιόδου. Θα έρθει σε όλα αυτά η ιδέα της Αθλητικής Φόρμας και η κυκλική της φύση που βασίζεται στις κυματοειδείς μορφές των αθλητικών αποτελεσμάτων.

Πάντα αισθανόμουν ότι υπάρχει κάτι το δύσοσμο σε αυτή την προσέγγιση. Θέλω να πω, πώς μπορείς να αναπτύξεις την αντοχή ή τη δύναμη ή οτιδήποτε άλλο, ως μια μορφή γενικής ικανότητας που κατά κάποιο τρόπο υπάρχει σε ένα κάτι χωρίς ποτέ να λάβεις υπόψη σου την αγωνιστική άσκηση και τη βιοδυναμική της δομή; Κι όμως, έτσι ακριβώς αναπτύχθηκε ο εκπαιδευτικός μηχανισμός των προπονητών: έτσι αναπτύσσουμε την αντοχή, έτσι αναπτύσσουμε τη δύναμη, αυτό είναι το τεχνικό στερεότυπο που πρέπει να αποτυπώσεις με την άσκηση, κλπ, κλπ.

Τα Οργανικά/Ολιστικά Συστήματα χρησιμοποίησαν τη Συστημική Προσέγγιση στο πρόβλημα αυτό και πρόσφατα την Προσέγγιση των Πολύπλοκων Συστημάτων. Γνωρίζω δύο συστήματα που χρησιμοποιούν αυτές τις ιδέες. Το πρώτο είναι τα εκπαιδευτικά συστήματα και το δεύτερο είναι η προσέγγιση της κινητικής μάθησης με βάση τους περιορισμούς .

Βασικά, η διχοτόμηση της προπονητικής διαδικασίας και οι δύο συμπληρωματικοί τρόποι βελτίωσης της (μέγιστης και μέσης) ισχύος σε ασκήσεις ανταγωνισμού είναι:

1. Αύξηση του "κινητικού δυναμικού" των αθλητών (Εξειδικευμένη μορφο-λειτουργική δομή - θεωρία των Λειτουργικών Συστημάτων ).

2. Βελτίωση της ικανότητας χρήσης αυτού του κινητικού δυναμικού (τεχνική/τακτική δεξιότητα - κινητικός έλεγχος ).

Η απεικόνιση της συμπληρωματικής διαδικασίας αυτής της διχοτόμησης κατά τη διάρκεια της βελτίωσης του αθλητικού αποτελέσματος (δύναμη της άσκησης του ανταγωνισμού) δίνεται παρακάτω:

Έτσι, το σύστημα αυτό δεν βασιζόταν στη κατανόηση της μηχανικής της προπονητικής διαδικασίας, αλλά στην οργανική/ολιστική κατανόηση με βάση τη συστημική προσέγγιση και τη δυναμική της ανθρώπινης προσαρμογής.

Δεν υπάρχουν κινητικές ικανότητες καθαυτές, αλλά μάλλον διαφορετικά χαρακτηριστικά/ιδιότητες της Εξειδικευμένης Μορφο-λειτουργικής Δομής (ουσίας) που είναι δομημένη από Λειτουργικά Συστήματα. Δεν υπάρχουν άκαμπτες διακρίσεις GPP/SPP και κάθε μέσο που φέρνει-βοηθά στην επίτευξη βελτιώσεων της παραγωγής ισχύος στις αγωνιστικές ασκήσεις ή στην υποστήριξή της (πρόληψη τραυματισμών, συνέπεια, κλπ) έχει χρόνο και θέση στο προπονητικό σύστημα. Έτσι, δεν υπάρχουν γενικές ικανότητες, γενική αθλητικότητα, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν γενικές ασκήσεις στο σύστημα αυτό. Δεν πρόκειται για στροφή 180 μοιρών, αλλά μάλλον για αλλαγή παραδείγματος.

Τι βλέπετε παραπάνω; Μια πάπια ή ένα λαγό;

Συνεπώς, είναι λανθασμένο να λέμε ότι το Σύστημα Συζυγούς Ακολουθίας  (Block Training) αφορά τη διαδοχική περιοδολόγηση των κινητικών ικανοτήτων. Δεν ισχύει. Βασίζεται στην ανάλυση της Εξειδικευμένης Μορφο-λειτουργικής Δομής (SMFS) και πρόκειται για την οργάνωση των μέσων και των φορτίων προπόνησης με βάση την Προσαρμοστική Αναδόμηση στην SMFS και την αξιοποίηση του Τρέχοντος Αποθέματος Προσαρμογής του οργανισμού.

Για άλλη μια φορά, παρακαλώ σημειώστε ότι δεν πρόκειται για στροφή 180 μοιρών από τα συστήματα μηχανικής, αλλά μάλλον για διαφορετικό παράδειγμα. Στο σύστημα αυτό, τα προπονητικά φορτία που στοχεύουν στην ανάπτυξη του προπονητικού δυναμικού προηγούνται των φορτίων που στοχεύουν στη βελτίωση της ικανότητας αξιοποίησης του δυναμικού αυτού. Αυτό είναι παρόμοιο με την πιο μηχανική άποψη των GPP και SPP, αλλά εξακολουθεί να είναι διαφορετικό παράδειγμα. Παρακαλώ, σημειώστε ότι υπάρχουν επικρίσεις αυτής της προσέγγισης (για παράδειγμα, από όσο γνωρίζω, υπάρχει επίκριση αυτής της διαδοχικής προσέγγισης του κινητικού δυναμικού πρώτα και μετά της τεχνικής καθώς και χρησιμοποίηση πιο σύνθετης προσέγγισης).

Συμπερασματικά. Η ουσία-μορφή είναι ένα βασικό πρόβλημα της θεωρίας-διαδικασίας της προπόνησης που λύθηκε με την πάροδο του χρόνου με τη χρήση περισσότερο μηχανικής/γραμμικής προσέγγισης ή περισσότερο οργανικής/ολιστικής προσέγγισης.Έτσι, την επόμενη φορά που θα ακούσετε ότι η παραδοσιακή προσέγγιση είναι γραμμική, δεν είναι γραμμική λόγω της γραμμικής εξέλιξης, αλλά μάλλον λόγω της μηχανικής προσέγγισης για την επίλυση της διχοτόμησης ουσία-μορφή χρησιμοποιώντας τη μικτή-παράλληλη προσέγγιση και την έννοια των γενικών κινητικών ικανοτήτων. Τα νεότερα συστήματα, εντόπισαν τη συμπληρωματική φύση της δομής-μορφής και τη σύνθετη φύση των κατασκευών και των περιορισμών τους.

Την επόμενη φορά που θα ακούσετε κάποιον να αναπτύσσει τον συντονισμό, την αντοχή ή οτιδήποτε άλλο χωρίς να αναφέρεται στην πραγματική κατασκευή στο SMFS (κινητικό δυναμικό, Λειτουργικά Συστήματα) και στη σχέση του με την αγωνιστική δραστηριότητα, τότε ξέρετε ότι χρησιμοποιεί μηχανική προσέγγιση.

Η αλήθεια είναι συμπληρωματική, εξαρτάται από τα συμφραζόμενα και συνήθως βρίσκεται στις αποχρώσεις του γκρίζου.