Σκεπτόμενη πρακτική για προπονητές

 

Το δικό μου μοντέλο ειδικής απόδοσης απεικονίζεται παρακάτω και αποτελείται από τρεις ομάδες περιορισμών που επηρεάζουν το τελικό αποτέλεσμα. Δεν θα προχωρήσω σε περαιτέρω επεξήγηση σε αυτό το άρθρο. Ίσως κάποια άλλη φορά.

Μοντέλο ειδικής απόδοσης του Mladen

Όλες οι πληροφορίες που αναφέρθηκαν αφορούν τον τρόπο με τον οποίο κάποιος αναπτύσσει τεχνογνωσία και συνήθως αναφερόμαστε στους αθλητές σε αυτή την περίπτωση. Τι γίνεται όμως με τους προπονητές; Υπάρχουν λιγότεροι έμπειροι προπονητές από ό,τι υπάρχουν έμπειροι αθλητές, οπότε αυτό μπορεί να μας πει κάτι για το πόσο πιο δύσκολο είναι.

Τι χρειάζεται για να γίνεις ειδικός προπονητής; Κατά τη γνώμη μου, δεν υπάρχει μία μόνο προπονητική ικανότητα ή δεξιότητα, αλλά μάλλον ένα ορισμένο ποσό παραγόντων και η δομή και η σχετική σημασία τους ανάλογα με το άθλημα και την επιλογή που εμπλέκεται.

Κατ' αρχάς, πώς κρίνουμε ποιος είναι ειδικός προπονητής; Δεύτερον, πώς την αναπτύσσουμε και πώς την επηρεάζουν αυτοί οι περιορισμοί;

Χωρίς να προχωρήσω σε περαιτέρω ανάλυση των τριών προαναφερθέντων περιορισμών από το "Μοντέλο ειδικής απόδοσης" και της πολύπλοκης αλληλεπίδρασής τους, θα ήθελα να ρωτήσω τι είναι μια ειδική πρακτική για τους προπονητές και πώς μπορούμε να την εφαρμόσουμε με στόχο τη βελτίωση συγκεκριμένων προπονητικών δεξιοτήτων;

Δεδομένου ότι η προπονητική συμβιβάζει διαφορετικούς τύπους ειδικών δεξιοτήτων, μερικές από τις οποίες περιλαμβάνουν:

1.Γνώση για το άθλημα γενική και ειδική.

2.Ικανότητες ηγεσίας, οικοδόμησης ομάδας και επικοινωνίας.

3.Δεξιότητες σχεδιασμού και προγραμματισμού.

4.Δεξιότητες επιλογής.

5.Δεξιότητες επίδειξης ασκήσεων και εκμάθησης κινητικών δεξιοτήτων.

6.Δεξιότητες αντίληψης κ.λ.π

Η γνώμη μου είναι ότι μπορούμε να επινοήσουμε διαφορετικές ειδικές πρακτικές για τους προπονητές με στόχο τη βελτίωση των στοχευμένων δεξιοτήτων τους. Δεν λέω ότι υπάρχει μία και μοναδική Σκεπτόμενη Πρακτική για προπονητές, αλλά υπάρχουν μάλλον πολλές από αυτές που αποσκοπούν στη βελτίωση ορισμένων πτυχών της προπονητικής. Η συνεχής μάθηση είναι επίσης ένας από τους παράγοντες.

Σήμερα μου πέρασε από το μυαλό μια προσέγγιση "μελέτης περίπτωσης" ως σκόπιμη πρακτική για τις δεξιότητες σχεδιασμού και προγραμματισμού. Ακόμα και αν περνάμε τον χρόνο μας γράφοντας ιστολόγια, δημοσιεύοντας σε φόρουμ, μπορούμε να βελτιώσουμε αυτή την πτυχή.  Το να βάλουμε τον εαυτό μας στη θέση του προπονητή και να προσπαθήσουμε να λύσουμε μια συγκεκριμένη "υπόθεση" μπορεί να αποτελέσει σκόπιμη εξάσκηση. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι η ανατροφοδότηση από πραγματικό προπονητή ή πραγματικό ειδικό προπονητή για το ίδιο θέμα.

Αυτό που προτείνω είναι ότι: (α) αντί να ζητάμε χρήματα για τις συμβουλές, όταν κάποιος μας ζητάει βοήθεια, θα πρέπει να ξοδεύουμε λίγο χρόνο και να καταβάλλουμε δυνάμεις  για να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε τη συγκεκριμένη κατάσταση και να βρούμε έναν τρόπο με τον οποίο μπορούμε να την επιλύσουμε και να το σκεφτούμε αργότερα, και (β) μπορούμε να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον δημοσιεύοντας συγκεκριμένες μελέτες περιπτώσεων και συγκρίνοντας τις απαντήσεις των προπονητών με τη λύση που έκανε κάποιος άλλος. Χρειάζεται χρόνος και δεν είναι καθόλου διασκεδαστικό, αλλά αυτό είναι η σκόπιμη εξάσκηση.

Έτσι, σκεφτόμουν να δημοσιεύσω μερικές "μελέτες περίπτωσης" και να συλλέξω τις απαντήσεις μέσω του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, ώστε να μπορούμε να τις συγκρίνουμε. Όποιος ενδιαφέρεται για την παροχή κάποιας συμβολής σε αυτό, είναι ευπρόσδεκτος να μου στείλει email στο mihalislagis@gmail.com για την ανάρτηση πραγματικών "μελετών περίπτωσης", ώστε να μπορέσουμε να συλλέξουμε πιθανές λύσεις και να τις συζητήσουμε.