Στο μπάσκετ οι περισσότεροι έχουν συνηθίσει να προπονούν τους παίκτες πάνω στις τεχνικές και τακτικές δεξιότητες του αθλήματος. Το άθλημα όμως προχωράει εκτός από αυτούς τους τομείς και στα θέματα ψυχολογίας και διαχείρισης. Στις Η.Π.Α , τόσο στο NBA όσο και στο ΝCAA είναι δεδομένο ότι οι ομάδες θα προβούν σε τέτοιου είδους προπονήσεις διότι τις θεωρούν το ίδιο σημαντικές και αναπόσπαστο κομμάτι με όλους τους υπόλοιπους τομείς του αθλήματος. Στην Ευρώπη αυτός ο τομέας έχει αρχίσει ήδη να κάνει τα πρώτα βήματα ξεκινώντας από τις νεαρές ηλικίες.
Πολλές φορές κατά τη διάρκεια των παιχνιδιών ασκούμε κριτική στους παίκτες μας γι αυτό το λόγο. Διότι δεν βλέπουν τις οφθαλμοφανείς λύσεις μπροστά τους και δεν μπορούν ενίοτε να διαχειριστούν σωστά τις κρίσιμες καταστάσεις. Πόσο δίκιο έχουμε όμως όταν δεν κάνουμε τίποτα για να προπονήσουμε αυτούς τους τομείς; Περιμένουμε να διαχειριστούν σωστά το παιχνίδι όταν δεν γνωρίζουν πώς να παίρνουν τις σωστές αποφάσεις; Είναι σα να περιμένουμε να παίξουν σωστά ένα action χωρίς να τους το έχουμε διδάξει. Αν δεν του δείξεις πώς να ντριμπλάρει δεν μπορεί να το κάνει από μόνος του σωστά. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τη λήψη αποφάσεων. Πρέπει να το διδάξουμε και να τους εκπαιδεύσουμε πάνω σε αυτό.
H προπόνηση πάνω σε αυτόν τον τομέα του παιχνιδιού δεν είναι και από τα πιο εύκολα πράγματα. Ο παίκτης δεν έχει τη δυνατότητα να μάθει όπως μαθαίνει τη πάσα η την ντρίμπλα. Δεν μπορεί να διδαχθεί με αυτό τον τρόπο διότι κατά τη λήψη αποφάσεων δεν μπορούμε να αποφασίζουμε με γεωμετρική πρόοδο από τη λιγότερη σημαντική πράξη στην πιο σημαντική. Θα υπάρξουν στιγμές που ενώ ο παίκτης είναι στο πάγκο μπορεί με την είσοδο του να χρειαστεί να πάρει την πιο μεγάλη απόφαση. Άρα η διδασκαλία θα πρέπει να είναι τυχαία όπως ακριβώς μπορεί να συμβεί και κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού όπου οποιοδήποτε πράγμα μπορεί να αποσπάσει τη προσοχή του παίκτη η να του δώσει πολύτιμες πληροφορίες και οπτικά σημάδια ώστε να αναγνωρίσει μια κατάσταση.
Η διδασκαλία αυτού του τομέα πρέπει να γίνεται από την οπτική του παιχνιδιού πάνω σε Plays και όχι πάνω σε απλές ασκήσεις. Στις προπονήσεις διδάσκουμε τις δεξιότητες και τις τακτικές κατευθείαν πάνω σε ανταγωνιστικά plays. Πραγματοποιούμε πάρα πολύ λίγες ασκήσεις χωρίς άμυνα και έχουμε σταματήσει να κάνουμε αυτά που πρέπει να κάνουμε. Τι είναι αυτό όμως που πρέπει να κάνουμε; Μπορούμε για παράδειγμα αντί να διδάξουμε την δεξιότητα, στη συνέχεια να τη δείξουμε σε μορφή άσκησης και στη συνέχεια να τη χρησιμοποιήσουμε σε συνθήκη παιχνιδιού να μπούμε απευθείας στη παιδαγωγική μάθηση και να διδάξουμε την δεξιότητα σε συνθήκες παιχνιδιού απευθείας.
Η ανάπτυξη των δεξιοτήτων ενός αθλητή είναι μια πάρα πολύ σημαντική διαδικασία. Οι αθλητές είναι συνήθως ευχαριστημένοι πιο πολύ με τις ασκήσεις που περιλαμβάνουν μπάλα παρά με οποιαδήποτε άλλη. Οι ασκήσεις πάνω στη λήψη αποφάσεων και στη γενικότερη διαχείριση του παιχνιδιού θα τους επιστήσει ακόμα περισσότερο την προσοχή καθώς θα αρχίσουν να αισθάνονται ότι μπορούν και οι ίδιοι να είναι το ίδιο αποτελεσματικοί στη σκέψη όπως και στα σουτ.
Με αυτό τον τρόπο ο παίκτης μπορεί να κερδίσει πολύ περισσότερα πράγματα σε ότι αφορά την κατάκτηση των δεξιοτήτων και να λιγοστέψει το χρόνο που χρειάζεται ώστε να μπει σε συνθήκες παιχνιδιού. Αυτή η μέθοδος δίνει περισσότερες ευκαιρίες προπόνησης πάνω στη λήψη αποφάσεων και βελτιώνει συστηματικά το παιχνίδι τους. Η προπόνηση πάνω σε καταστάσεις διαχείρισης του παιχνιδιού είναι πολύ πιο δύσκολη αλλά ταυτόχρονα πολύ πιο σημαντική από τις απλές ασκήσεις που πολλοί προπονητές εφαρμόζουν διότι με αυτό το τρόπο εξασκούν μόνο τις φυσικές ικανότητες των αθλητών. Μια πιο προσεκτική ματιά δείχνει ότι στις περισσότερες από αυτές τις ασκήσεις δεν απαιτείται καν η λήψη αποφάσεων. Αυτό την ημέρα του παιχνιδιού θα φέρει σε τρομακτικά δύσκολη θέση τον παίκτη.
Από αυτή την άποψη ο συγκεκριμένος τρόπος προπόνησης είναι πιο ανοικτός και πιο ας το πούμε ‘’τυχαίος’’ όπως ακριβώς συμβαίνει και σε ένα κανονικό παιχνίδι κατά το οποίο ο αθλητής καλείται να πάρει γρήγορες και σημαντικές αποφάσεις χωρίς να γνωρίζει από πριν το πώς θα εξελιχθεί. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με τις προκαθορισμένες ασκήσεις που χρησιμοποιούν αρκετοί στις προπονήσεις τους με αποτέλεσμα να μην καλλιεργούν στον παίκτη την ικανότητα της κρίσης που θα του χρειαστεί στα παιχνίδια. Αυτό το ελεύθερο στυλ παιχνιδιού στη προπόνηση το κάνει πιο ανταγωνιστικό και παράλληλα πιο δυναμικό.
Αυτό το είδος προπονήσεων δυστυχώς η ευτυχώς δεν έχει μια ‘’γέφυρα’’ σύνδεσης η οποία να συνδέει τις ατομικές προπονήσεις και την βελτίωση των δεξιοτήτων με τη διαχείριση των αποφάσεων. Φυσικά και δεν τίθεται θέμα ότι οι προπονήσεις και ειδικότερα η ποιότητα των προπονήσεων συμβάλλουν ουσιαστικά στην ανάπτυξη των δεξιοτήτων. Όταν ένας παίκτης βελτιώνεται ατομικά τότε αυτό έχει αντίκτυπο και στη συνολική εικόνα τις ομάδας. Όπως όμως ανέφερα και πιο πριν οι περισσότερες ασκήσεις δεν βοηθούν στην ανάπτυξη της κρίσης και αντί να βελτιώνουν τον παίκτη,τον περιορίζουν.
Αν σε κάποιους δημιουργηθεί η απορία αν μπορούν μέσω των ατομικών προπονήσεων να βελτιωθούν τόσο οι φυσικές ικανότητες των παικτών όσο και η κριτική τους σκέψη η απάντηση είναι καταφατική.
Ο προπονητής πρέπει να είναι διορατικός και το μόνο πράγμα που επιτρέπεται να ξεπερνάει τη διορατικότητα του είναι ο τρόπος που εκφράζει αυτά που διδάσκει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου